ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΜΟΥ ΒΙΒΛΙΑ
1] Είμαι ο Κανένας
Αλφαβητόγραμμα ''Κ''. Λεύκωμα, Κώστας Καπετανάκης
Έκδοση,Ακαδημία 1969
2] Στη δυτική πλευρά του φεγγαριού, πέρα από το ποτάμι με τις λεύκες
Κώστας Καπετανάκης Ζωγράφος- Γλύπτης - Χαράκτης
1η έκδοση,Ν.Ε.Λ.Ε. 1997
2η έκδοση,Μουσείο Κώστα Καπετανάκη 2015
3] Ταξίδι στο απαγορευμένο κόκκινο καλντερίμι,το στοιχειωμένο
στην αιωνιότητα της χαμένης αθωότητας
Κώστας Καπετανάκης Ζωγράφος - Γλύπτης - Χαράκτης
1η έκδοση,Ν.Ε.Λ.Ε. 1998
2η έκδοση,Μουσείο ''Τα ροζ παράθυρα του Λάκκου'' 2016
4] Εγώ, έχω ΔΥςλ3ξία; [Δυσλεξία] Κώστας Καπετανάκης.Ζωγράφος- Γλύπτης- Χαράκτης
Έκδοση Ο.Ε.Σ.Β. 1975
5] Φυσικά,ο γύρος του κόσμου, Κώστας Καπετανάκης,
Έκδοση Ο.Ε.Σ.Β. 1976
6] Δέκα χρόνια καλλιτεχνικό εργαστήρι της Ακαδημίας , [ Πρότυπα της Ακαδημίας 1986 - 1996 ] .
ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΑ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ , Κώστας Καπετανάκης,Ζωγράφος-Γλύπτης-Χαράκτης.
1η έκδοση, καλλιτεχνικό εργαστήρι της Ακαδημίας 1995
2η έκδοση, Μουσείο ''Τα ροζ παράθυρα του Λάκκου'' 2017
7] Κοινόν νησιωτών. Λεύκωμα.''Τα γραμματόσημά μου'' Κώστας Καπετανάκης,Ζωγράφος- Γλύπτης- Χαράκτης.
Έκδοση,Μουσείο Κώστα Καπετανάκη 2017
8] Βασίλειον της Ελλάδος
Ένσημον
Κινητόν επίσημα. Λεύκωμα.''Τα γραμματόσημά μου'' Κώστας Καπετανάκης
Έκδοση,Μουσείο Κώστα Καπετανάκη 2014
Μετοχικά Ταμεία
Στρατού Ναυτικού Αεροπορίας
9] PAINTINC-SCULPTURE-ENGRAVING .Album. Kostas Kapetanakis
Έκδοση,Museum Kostas Kapetanakis 2019
10] MAGIE DE FEMME MAGIE NOIRE . Album.Kostas Kapetanakis
Έκδοση,Museum ''The pink windows of Lakkos'' 2018
11] '' Τα ροζ παράθυρα του Λάκκου''.Καρκινικό'' Αλφαβητόγραμμα ''Κ'',Κώστας Καπετανάκης
1η Έκδοση ,Δήμος Ρεθύμνης 2007
2η Έκδοση,Δήμος Ηρακλείου 2013
12] Είμαι ο Κανένας
Το αριστερό κουπί του Οδυσσέα
διαβάζει η Καλυψώ
Γράφει
με κόκκινα από το αίμα γράμματα
''είμαι ο Κανένας''
Κώστας Καπετανάκης
Έκδοση Μουσείο Κώστα Καπετανάκη ,εκτύπωση ΙΤΑΝΟΣ Εδοτικός οίκος 2022
Οι αγαπημένοι μου:
1) Ο Φουσταλιέρης [ κρητικός λυράρης ]
2 ) Ο '' Λάζαρος '' [Λ.Χ.ΟΥΣΤΑΜΠΑΣΙΔΗΣ,ΖΩΓΡΑΦΟΣ]ο '' εθνομάρτυρας''της Ακαδημίας.***Καθηγητής
στη Χειροτεχνία[Τεχνικά] και αργότερα τα ''είπανε'' Καλλιτεχνικά μαθήματα,αλλά και Αισθητική αγωγή.
3) Ο Αmadeus Mozart
4) Oι Pink Floyd
5) O Mίχαλος ο Σταυρακάκης [ ''Νιδιώτης'' ], βοσκός ποιητής
***Μεγάλη ικανοποίηση το'' Άριστα'' του''Λάζαρου'' [Λ.Χ.Ουσταμπασίδης,Ζωγράφος]στη '' Χειροτεχνία ''!
Τον συνάντησα μετά από 23 χρόνια. όπου συμμετείχαμε σε μια έκθεση! Μεγάλη συγκίνηση! 1993 [Β.Α.Μ.]
-Κώστα το έργο σου ''ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ'' ,είναι το καλύτερο της Βασιλικής του Αγίου Μάρκου,
είσαι μέγας καλλιτέχνης,και το έργο σου ένα αριστούργημα Β.Α.Μ.1993 Λ.Χ.ΟΥΣΤΑΜΠΑΣΙΔΗΣ,ΖΩΓΡΑΦΟΣ
Στην γυναίκα μου Ελένη
Αφιερωμένο στα ''άταχτα'' παιδιά
της ΣΤ' τάξης των Προτύπων της Ακαδημίας,που
θύμωναν με τα απαρχαιωμένα βιβλία,που
ακολούθησαν το παιδαγωγικό μοντέλο ''της Εκκλησίας του Δήμου'' ως το μόνο ελληνικό,που
ήταν ένα πείραμα χωρίς πρόταση,που
δημιούργησαν το θέατρο Μπουλούκι,που
δημιούργησαν το Εικαστικό εργαστήρι,που
έκαναν τις περίφημες ''υιοθεσίες'' των παιδιών Α.Μ.Ε.Α. Βλέπε www.kapetanakis-art.gr
Επίσης αφιερωμένο στα μικρά παιδιά,που
με το χέρι της καρδιάς
ζωγραφίζουν
στην καμμένη γη
που τους αφήσαμε
ένα σπιτάκι με κεραμιδάκι,
φρεσκοβαμμένο.κάτασπρο.
γύρω του να ευωδιάζουν
ταπεινά αγριολούλουδα,και πάνω του
να μπλεδίζουν τα νέφη
με έναν υπέρλαμπρο ήλιο
Κώστας Καπετανάκης
Γράμμα στον ''Κανένα''
Γράφει
αφού διαλέξει πρώτα
το χαρτί
χρυσό κόκκινο βαθύ
το χαρτί
να αιχμαλωτίσει τις σκέψεις
βιάζεται
γρήγορα γρήγορα
πριν το πρωί
πριν ξυπνήσουν
τ'αστέρια
και τις πάρουν
μαζί τους
δένει βελονιά βελονιά
τους καημούς
το στάζει
με τα δάκρυα του πόνου
το ομορφοστολίζει
με χρώματα πλουμιστά
το κρατά για λίγο
στον κόρφο της
χρυσός
χάρτινος θησαυρός
με όλα τα κρυμμένα μυστικά
και τις κρυφές ελπίδες
γράφει σε χαρτάκια ευχές
καρφιτσώνει τις καρδούλες
και τις σκορπίζει στον αέρα,μήπως
και τις βγουν,μήπως
κάνω λάθος
από την αμφιβολία της απουσίας,μήπως
μου βγουν αύριο
πεταμένα
τσαλακωμένα
χρυσόχαρτα
να υποδύονται τον ήλιο,λέω
να παίξω τη ζωή μου
κορώνα γράμματα
γράμματα
μου βγαίνει
Σου γράφω
απαντώ στο γράμμα σου
κάθε μέρα κι ένα γράμμα ο ταχυδρόμος
με το ίδιο
σημαιοστολισμένο γραμματόσημο
τον εγωισμό στύβεις στα δάκτυλα
έφευγες
όλο έφευγες
κάθε μέρα έφευγες
ο φόβος του ''Υφαντού''.
Κάθε βράδυ
μετά το σιωπητήριο
απορούσε και η επανάληψη
της λέξης
ξάγρυπνη,όπως ήταν
έφυγες
σε άφησα να φύγεις
έσκισα το εισιτήριο
μουσκεμένο
το μαντήλι
από τα αλατισμένα δάκρυα
μάνα μου
λες να το μετανιώσω
λες να ακολουθώ
αυτό που δεν θα βρω
θα το ακολουθώ
πάρε με από το χέρι
όπως τότε που ήμουν μικρή
σταύρωσε το πρόσφορό μου
να ανέβουμε σκαλί σκαλί,ψηλά
ως τον αχειροποίητο
φρεσκοβαμμένο ναό
να πάμε στο εικονοστάσι να προσευχηθούμε
να ανάψουμε
το καντήλι της γιαγιάς
και χτένισέ με, μάνα
ξέπλεκα ή πλεξούδες
κάνε μου πλεξούδες που του αρέσουν
γίνου όμορφη κόρη μου
πιο φόρεμα να βάλω μάνα
βάλε το ωραίο άσπρο φόρεμα
με τις γαλάζιες γάζες,λες
αυτό που φόρεσα
στις γούρνες
της Ωγυγίας
η ώρα του γυρισμού,θα έρθει
με ξέρει καλά
ο έρωτας αυτός δεν θα τελειώσει ποτέ
θα υπάρχει
και μετά θάνατον
εσύ ο μεγαλοφυής,που
έχεις τη δύναμη της δημιουργίας
μιας άλλης αλήθειας
που ήρθες να ανατρέψεις
όλα εκείνα που ''είναι''
που βρήκαν
που είπαν
που διάβασαν
που έμαθαν
που έγραψαν
όλη την ιστορία ξαναγράφει
η λιωμένη πολιορκία που φορείς
γεμάτη παράσημα,και
το σπασμένο κουπί της νίκης
που κρατάς σφιχτά
στο αριστερό χέρι
γεμάτο ξεραμένο αίμα
Είπες
πέρα από την ειπωμένη σκέψη
υπάρχει και η άλλη σκέψη
ο ήρωάς μου
ο άγνωστος Θεός
της αρχαίας Γραφής
ο κυρίαρχος του πεπρωμένου
ο πεφωτισμένος,που γεννά
κόσμους,μέσα σε άλλους κόσμους
ο κόσμος της θάλασσας
όλος δικός σου
Αιώνες σε περίμενα
ήξερα να διαβάζω τα μελλούμενα
από τις φλούδες των πεύκων
μιλούσα με τα ''ξωτικά''
κρυφάκουα και τους Θεούς
γι' αυτόν τον έρωτα και μόνο
έπρεπε να γεννηθώ
ο ατίθασος μάγος
ναυαγός
από τον κατακλυσμό του ''νερού''
που φέρει το θυμό της φουρτούνας
ο μεγαλύτερος ήρωας
μια διάπυρη θεότητα
σε δημιούργησε
αναμμένο κάρβουνο
θα τυφλωθώ
Εσύ ο πορθητής μύθος
που με το άλογό σου,έσκαψες τα σωθικά της Τροίας
και άλλαξες τον κόσμο
δεν θα αλλάξεις την ''Ιθάκη''.Μη πιστεύετε του ποιητή
ο πιο όμορφος τόπος
είναι
εκεί που είναι κρυμμένος
ο έρωτας ο μυστικός
Στο ζήτησα,δεν μπορεί, θα έρθεις
οι μεγάλοι έρωτες
γράφουν την ιστορία του κόσμου
δεν φορούν νυφικό
στο ζήτησα
στο όνειρό μου στο ζήτησα
αθέατο θαύμα,ζήτησα
το πνεύμα σου το άγιο
το πνεύμα σου το ομοούσιο
γλυκύ μου έαρ παντοτινό
Σ'αγαπώ
Καλυψώ
Ικετευτικός επίλογος.Με τους ψαλμούς των χεριών,κρατώ τα διάφανα κρίνα
που μου άφησες,και προσεύχομαι
Σ'αγαπώ
Υ.Γ. Σιωπή,θα μας ακούσουν
Επιστολή
της Ελένης Τρουλινού
πρότασης υποψηφιότητας
του Κώστα Καπετανάκη
για το βραβείο Νόμπελ
από την Ελένη Τρουλινού
Διευθύντριας του Μουσείου Κώστα Καπετανάκη
προς την Επιτροπή βραβείου Νόμπελ της Σουηδικής Ακαδημίας
Αγαπητοί Κύριοι
Με την παρούσα επιστολή έχω την τιμή,να προτείνω την υποψηφιότητα του Κώστα Καπετανάκη
Ζωγράφου, Γλύπτη, Χαράκτη, Ποιητή,για το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας
www.kapetanakis-art.gr
Συν. 1 βιβλίο ''είμαι ο κανένας''
Γράμμα της Καλυψώς,στον Κανένα
Κριτική για το βιβλίο ''είμαι ο κανένας'', περιοδικό Fractal
Συνέντευξη του ζωγράφου,γλύπτη,χαράκτη,ποιητή,περιοδικό Fractal
Με εκτίμηση
Ελένη Τρουλινού
Διευθύντρια του Μουσείου Κώστα Καπετανάκη
ΔΥΟ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗ
ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ
ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ [Τ. ΠΡΟΤΥΠΑ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ]
1986-1996
Η δημιουργία του καλλιτεχνικού εργαστηρίου, δεν αποτελεί, ούτε προτείνει καινοτόμο σκέψη στα εικαστικά, ούτε εκφάνσεις, ούτε εξακτινώσεις. Ήταν ένα πείραμα, χωρίς πρόταση, που κράτησε δέκα ολόκληρα χρόνια στα Πρότυπα της Παιδαγωγικής Ακαδημίας...
Οτιδήποτε καταγράφεται στην εικαστική τέχνη, και στη συνέχεια αντιγράφεται και αναπαράγεται, είναι ένα παρελθόν. Να μην ξεχνούμε, ότι αληθινή και δημιουργική τέχνη, είναι αυτή, που δεν έχεις δει ποτέ. Με τα παιδιά κάναμε 650 περίπου υποδειγματικές διδασκαλίες, σε Σ.Ε.Λ.Δ.Ε. -Σ.Ε.Λ.Μ.Ε. -Π.Ε.Κ. Τα θέματα που μας απασχόλησαν ήταν,
1] Σχέδιο και ζωγραφική με βάση τη μουτζούρα
2] Μουσικό και θεατρικό παιχνίδι με μάσκα.
3]Κούκλα, κουκλοθέατρο και
4]Κολάζ
Αυτό που δεν πιστεύω να ξεχάσει κανένα παιδί, είναι το θέατρο'' Μπουλούκι''. Το κάθε παιδί έφτιαχνε τη ''μάσκα ή την κούκλα του ρόλου που θα έπαιζε. Τις μάσκες κανονίζαμε να τις φτιάχνομε πριν τις Απόκριες για να έχουν επίκαιρο κι εορταστικό χαρακτήρα.
Δεν ξεχνώ τον ενθουσιασμό που είχαν, και την προσπάθεια που έκαναν για να κατασκευάσουν τις μάσκες τους, με τρόπο πρωτότυπο και προσωπικό. Τα υλικά πολύ απλά[ είπαμε σκουπιδιάρηδες]. Ένα μπαλόνι [φούσκα], τόσο όσο να χωράει το κεφάλι τους. Το φουσκώνουν και το δένουν. Κόβουν λουρίδες από εφημερίδες 3 - 5 εκ. φάρδος και τις κολλούν στο μπαλόνι. Τη μία δίπλα στην άλλη, με αλευρόκολλα [αλάτι στην αλευρόκολλα για να μην τη φάει το μαμούνι]. 5 - 6 στρώσεις και μετά την αφήνουν να ξεραθεί. Ύστερα από 2 - 3 μέρες, τη βάφουν με χρώματα οικοδομής. Αν θέλουν ,κάνουν τρύπες, μάτια, μύτη, στόμα αφήνουν τις εφημερίδες να μουλιάσουν μέσα στην αλευρόκολλα και κάνουν με χαρτοπολτό, εάν το επιθυμούν μήλα, μύτη, φρύδια κ.λπ. Κολλούν, μαλλιά, καπέλα κι ότι άλλο θέλουν για να στολίσουν τη μάσκα. Κόβουν από κάτω για να περάσουν το κεφάλι ή κόβουν από πίσω για να τη χρησιμοποιήσουν σαν μάσκα - μασκέ.
Τα παιδιά ήταν πανευτυχή, με το να κατορθώσουν να κρυφτούν πίσω από τις μάσκες τους και να γίνουν κάτι το φανταστικό, έτσι που σε κανένα άλλο μάθημα, δεν μπορούσαν να πετύχουν.
Αυτό λοιπόν ήταν η μάσκα. Κάτι πολύ παλιό. Στο πέρασμα των αιώνων, είχαμε μάσκες μαγικές, ιερές πολεμικές, θεατρικές κ.λπ. ΜΑΣΚΑ, μια λειτουργική μορφή τέχνης για τους πρωτόγονους, που είχε νόημα ιερό, μαγικό και έφτανε στα όρια της λατρείας. ΜΑΣΚΑ, μορφή τέχνης στο αρχαίο θέατρο. ΜΑΣΚΑ, είναι ο τρόπος, που σε βοηθά να κρυφτείς ΜΑΣΚΑ, η δημιουργία νέου προσώπου.
Ξεκινούσαμε λοιπόν από έργα Τσιφόρου - Ψαθά, και πηγαίναμε στα αυτοσχέδια δικά μας, του στενού κι ευρύτερου χώρου κόσμου. Το ρεπερτόριο των παιδιών ανεξάντλητο, ολόκληρος ωκεανός. Μουσική επένδυση από τους μουσικούς της τάξης. Κιθάρα, λύρα, μαντολίνο, λαούτο, βιολί, ακορντεόν κ.λπ. Δεχόμαστε και συνεργασίες. Το κάθε παιδί να νοιώθει ότι αξίζει. Η ατμόσφαιρα, ήρεμη με επινοητικότητα και χιούμορ. Θυμούμαι, ότι κάποιοι δεν μας άφηναν να τους παίξουμε, και τότε γινόταν πανδαιμόνιο, ώστε στο τέλος να καταδεχτούν να μας απολαύσουν.
Εντύπωση κάνει ακόμα και σήμερα, ότι όλα αυτά έγιναν τόσο ξαφνικά, χωρίς τυμπανοκρουσίες. Έτσι ένα πρωί, μόνοι μας χωρίς να το ξέρει κανείς. Ούτε πρωτάθλημα, ούτε αγώνες στο θεατρικό σταθμό, ούτε σπόνσορες, ούτε ακόμη και οι γονείς να το ξέρουν. Έτσι απλά και σεμνά μεταξύ μας, με αυτογνωσία, χωρίς να θέλομε να γίνομε γνωστοί από τα Μ.Μ.Ε.
Ξεκινήσαμε από το ΣΤ 1,πήγαμε δίπλα, παραδίπλα, και γυρίσαμε όλο το συγκρότημα. Πήγαμε και στα διπλανά σχολεία. Στην αρχαία Γουρνιά, στη Μονή Αρκαδίου, στο Σελάκανο.
Δεν ξεχνώ ποτέ, τα φυσικά σκηνικά.
Δεν ξεχνώ την '' Εκκλησία του Δήμου ''. Πρωταρχικός στόχος ήταν, να καταργήσομε το αντιπαιδαγωγικό '' ΜΗ ''. Έως ένα βαθμό το πετύχαμε, αφού το μειώναμε χρόνο με το χρόνο. Στις συνεδριάσεις για την αξιολόγηση και την κριτική του έργου, οι άτακτοι περνούσαν από '' Λαϊκό Δικαστήριο ''.Βέβαια δεν έπεφταν ποινές, αλλά νουθεσίες.
Όποιος δεν ήθελε, δεν συμμετείχε. Όμως για πολύ λίγο, γιατί μετά ερχόταν στην ομάδα. Κάποιοι που δεν έγραφαν και δεν μάθαιναν ποτέ ορθογραφία, επειδή είχαν θυμό, με τα ίδια και τα ίδια βιβλία, που δεν άλλαζαν επί δεκαετίες, στα σχολεία των ''Παπαγάλων'', [τα είχαν μάθει απ' έξω όλοι στο σπίτι, γιαγιάδες, μαμάδες, εγγόνια......],έγραψαν με ωραία γράμματα, ορθογραφημένα κι έμαθαν απ’ έξω ρόλους 50 φύλλων. Δυο τρεις, κάθε χρονιά ,εντελώς αδιάφοροι, που δεν έπαιρναν μέρος σε καμιά δραστηριότητα και βαριόταν που ερχόταν στο σχολείο, κουβαλώντας την τσάντα με τα ίδια βιβλία από την αρχή του χρόνου, ξαφνικά κι αναπάντεχα μπήκαν στην ομάδα και δούλεψαν.....
Είχαμε την αίσθηση, ότι κάτι άλλαξε. Να μην ξεχνούμε ότι στο μόνο μάθημα που το παιδί είναι ο εαυτός του, είναι το μάθημα της Αισθητικής Αγωγής.
Δεν ξεχνώ το χρωματοπόλεμο και το μπουγέλο. Μετά από πολλά ''ατυχήματα'' η '' Εκκλησία του Δήμου'', αποφάσισε να φορούμε πάνω από τα ρούχα μας σκουπιδοσακούλες μεγάλες. Άνοιγαν δυο τρύπες στο πλάι για χέρια και μια πάνω, για κεφάλι. Είχαμε και παιδιά, που οι γονείς τους εργαζόταν σε νοσοκομεία, και μας έφερναν σκουφάκια και γάντια χειρουργείου. Στο τέλος της σχολικής χρονιάς, στην '' επίδειξη μόδας '',παρουσιάζαμε για '' του χρόνου'' την καινούργια ''κολεξιόν '',που αποτελούσαν οι φορεσιές μας [ σκουπιδοσακούλες]......
Δεν ξεχνώ ένα Δ/ντή, που δεν ήθελε να του παίξουμε θέατρο. Τα παιδιά λοιπόν, μετά από συνεννόηση με τα δικά του παιδιά, μια μέρα, του έπαιξαν από τα τζάμια, έξω από την τάξη. Έγινε έξω φρενών. Αλλά το σενάριο ήταν γραμμένο στα μέτρα του και συνετίστηκε.....Μας ευχαρίστησε κιόλας, και μας είπε, να του ξαναπαίξουμε.. Ήταν απαγορευμένο απολαυστικό.......
Δεν ξεχνώ ότι τα παιδιά, ποτέ δεν ανέβασαν έργο, που να έχει μέσα ξένους ήρωες. Μίκυ Μάους, Μπάτμαν, Κόμιξ, Λούκυ Λούκ Αστερίξ κ.λπ. Αρχίζαμε το ρεπερτόριό μας,με κρητογενή θέματα και στη συνέχεια με θέματα της ευρύτερης πατρίδας. Δεν μπορεί να ανήκομε ,σε μια χώρα με τέτοιο πολιτισμό και να χρησιμοποιούμε ξένα πρότυπα.. Επίσης συμφωνήσαμε, να μη χρησιμοποιούμε έτοιμες καλλιτεχνικές κατασκευές. Εδώ η ''Εκκλησία του Δήμου'' ήταν αμείλικτη...Όχι ιχνογραφημένα τετράδια τύπου ''μικρός ζωγράφος. Καρουσέλ, εκδόσεις εικαστικής ύλης κ.λπ. γιατί μοιάζουν κι αυτά, σαν τα άλλα μαθήματα. Δηλαδή σαν να μαθαίνομε Ορθογραφία και Γραμματική. Έπρεπε εμείς οι ίδιοι να δημιουργήσουμε. Τέλος λοιπόν, σε αυτά τα σκουπίδια......
Δεν ξεχνώ ότι η επιτροπή των εκθέσεων, διοργάνωνε κάθε χρόνο έκθεση, με έργα των παιδιών '' Down ''. Στα σχολεία της Ακαδημίας, εκτός των τάξεων για'' κανονικά παιδιά'', υπήρχαν και ειδικές τάξεις όλων των τύπων, Ατόμων Με Ειδικές Ανάγκες [Α.Μ.Ε.Α.]. Η Σημαντικότερη προσφορά της'' Εκκλησίας του Δήμου'' ήταν οι περίφημες '', ''υιοθεσίες Α.Μ.Ε.Α.''. Τα ''κανονικά παιδιά'' υιοθετούσαν Α.Μ.Ε.Α., από το Ειδικό σχολείο της Ακαδημίας. Τις υιοθεσίες αναλάμβαναν συνήθως τα κορίτσια των μεγαλύτερων τάξεων του ''κανονικού σχολείου''. Οι ''υιοθεσίες'', γινόταν πάντοτε με τη συνεργασία των γονέων των ''κανονικών παιδιών''. Κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε ποτέ....
Τα παιδιά ''γονείς'', ''υιοθετούσαν'' κάθε χρόνο, περίπου δέκα παιδιά. Στην επιλογή, προτεραιότητα είχαν, κυρίως τα εγκαταλελειμμένα παιδιά, τα οποία είχαν και τη μεγαλύτερη ανάγκη. Αυτά συνήθως ήταν και τα πιο προβληματικά.
Τα παιδιά ''γονείς'', είχαν καταφέρει μέσω της τέχνης, να ''ξεκουράζουν'' ακόμη και ολόκληρη διδακτική ώρα τα παιδιά αυτά. Οι εκπαιδευτικοί που εργάζονται με αυτά τα παιδιά, γνωρίζουν τη δυσκολία και πόση προσπάθεια απαιτείται για να ''καθίσουν'', για λίγα λεπτά, αυτά τα παιδιά.
Στην αξιολόγηση της ''Εκκλησίας του Δήμου'', τα ''υιοθετημένα παιδιά'' είχαν καλύτερη προσαρμοστικότητα από τα μη ''υιοθετημένα''. Γιατί συνέβαινε αυτό; Ό άνθρωπος, έχει ανάγκη να ενδιαφέρεται κάποιος γι' αυτόν. Να τον αγαπά και να τον αγγίζει. Τα εγκαταλελειμμένα παιδιά, γίνονται, όλο και πιο απαθή και προβληματικά γι' αυτό το λόγο. Ποια λοιπόν είναι η διαφορά; Το συναίσθημα και μόνο Γατί ένα παιδί ''γονέας'' ''υιοθετούσε'' κάποιο παιδί απ' αυτά και το αγαπούσε κι έπαιζε μαζί του.
Στο τέλος της σχολικής χρονιάς, στο '' βαλς του αποχωρισμού'', ήταν όλοι δακρυσμένοι.
Δεν ξεχνώ, τις '' εθνοκαθάρσεις'' των τάξεων. Δεν αφήναμε τίποτα όρθιο. Όλα πέταμα'' επί τοίχου'' ,χάρτες, ''θρανία των άταχτων'' [άδεια θρανία τιμωρίας], καρεκλάκια για τον ίδιο λόγο, βιβλιοθήκες που περίσσευαν, ''εθνομάρτυρες'' και « ήρωες» [ να βγαίνουν στην ώρα τους κι όχι να κρέμονται, ως ''μούμιες'' στους τοίχους ,ευάλωτοι στο γκράφιτι] ,κι ότι άλλο ανεπιθύμητο. Μόνο τα απαραίτητα. Οι τάξεις βέβαια, ήταν αφόρητα αναχρονιστικές στον τομέα της καλαισθησίας. Βουνό τα διάφορα'' σκουπίδια''. Αφού λοιπόν, εξασφαλίζαμε ''ζωτικό χώρο'', ντύναμε τους τοίχους με σταφιδόχαρτο, κι ενώ παίρναμε συνέχεια'' μηνύματα υποδείξεων'', του τύπου, θα σας δει ο Δ/τής, εμείς απτόητοι τοποθετούσαμε τις δημιουργίες μας, πάνω στο τοίχο. Συνεχίζαμε λοιπόν το ''καταστροφικό'' μας έργο, ενώ γνωρίζαμε ότι θα επακολουθήσει μακελειό...Στην οροφή, δέναμε σύρματα και κρεμούσαμε τις κατασκευές, κούκλες, μάσκες κ.λπ.
Η μεγαλύτερη συνωμοσία της '' Εκκλησίας του Δήμου'' ήταν η αποκαθήλωση των '' Ιερών και Οσίων '' από τις τάξεις ''μαυσωλεία''. Η σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη. Όμως, το εργαστήρι της Ακαδημίας ήταν εργαστήρι εθελοντισμού
Στο πλευρό μας λοιπόν τάχτηκε ο Σύλλογος των γονέων και κηδεμόνων των Πειραματικών Σχολείων κι έτσι σώσαμε την τάξη μας.........
Εδώ θυμούμαι τις ελλείψεις των εκπαιδευτικών στην Αισθητική Αγωγή. Υποβίβασε το μάθημα ο εκπαιδευτικός, ''λόγω άγνοιας'' για να κάνει προφανώς, ένα πιο σοβαρό μάθημα, ας πούμε Γλώσσα ή Αριθμητική. Όλοι θυμούνται τα ''αλήστου μνήμης'' γεγονότα, κατά τη διάρκεια των ωρών της ''χειροτεχνίας'' στις Παιδαγωγικές Ακαδημίες .Ορισμένοι σπουδαστές, έπαιζαν ακόμη και χαρτιά κατά την ώρα του μαθήματος....Θα άφηναν δηλαδή Παιδαγωγική και Ψυχολογία, και να πάνε να ακούνε το ''Λάζαρο'' ;Το ίδιο, γινόταν, κατόπιν και στα σχολεία. Θα άφηνε ο δάσκαλος Αριθμητική, Γλώσσα κ.λπ. για να κάνει μουτζούρες, να κολλά κουρέλια, κι ένα σωρό τέτοιες ανοησίες, χάνοντας πολύτιμο χρόνο;
Η καλλιτεχνική Αγωγή, όπου δεν είναι ανύπαρκτη, υποβαθμίζεται σε μάθημα ''βαρεμάρας'' με έτοιμες αισθητικές φόρμες, υποδείγματα που πρέπει το παιδί να αντιγράψει.[βλέπε παραπάνω].Έτσι το βάζουν να κάνει ,ότι κάνει και στα άλλα μαθήματα, δηλαδή να αποστηθίζει έτοιμες και απαρχαιωμένες γνώσεις. Καταδικάζονται λοιπόν τα παιδιά μας, σε μια μονολιθική ή καλύτερα σε μια μεγαλιθική ''αφασία'', γνώσης και μόνο, χωρίς δημιουργική φαντασία κι ενδιαφέρον, με αποτέλεσμα την κατασκευή πληκτικών κι άμουσων πολιτών, τη βάναυση περιφρόνηση και προσβολή, σε κάθε τι το αισθητικά ωραίο [βλέπε καταστροφή του περιβάλλοντος- πανάθλιες πόλεις, γκράφιτι],σε μια ακαλαισθησία και απαιδευσία, που υποβιβάζει το πολιτιστικό επίπεδο του λαού μας...
Υ.Γ. Ο ''Λάζαρος'' ήταν δάσκαλος των ''Τεχνικών.
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ - ΓΛΥΠΤΗΣ - ΧΑΡΑΚΤΗΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ - ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ 2ΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ Π . Ε . ΝΟΜΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
Η '' ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ '' [ * ]
ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ '' ΔΑΥΙΔ''
και ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ '' ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ ''
H ιδέα της ''εκκλησίας του Δήμου'' ήταν ένα πείραμα ,χωρίς πρόταση
Ξεκίνησε,όταν καταλάβαμε,ότι πρέπει να απαλαγούμε ως χώρα,από το σύνδρομο του '' Δαυίδ '' και τα '' ξένα '' εκπαιδευτικά στερεότυπα,που αντιγράφαμε, χωρίς επιτυχία.Επίσης,από το σύνδρομο του ''Καραγκιόζη'' ,δηλαδή απο΄όλο αυτό το '' σκουπιδαριό'' των εκπαιδευτικών μεταρυθμίσεων της πατρίδας μας που κατά καιρούς κουβαλούσαν οι '' στρατιές των αγραμμάτων '' ,από την ''Αλλοδαπήν '',από το 1821, έως και σήμερα...Άραγε απελευθερωθήκαμε;Μάλλον ''ΟΧΙ''.....
. Στη συνελεύση που έγινε το '' Μάη του ' 88'' [ Ε' και ΣΤ' τάξεις των Πειραματικών ] ,αποφασίστηκε να ακολουθήσο-
με το μοντέλο της '' Εκκλησίας του Δήμου '' , ως το μόνο ''Ελληνικόν '' και τελευταίο εκπαιδευτικό σύστημα,της τελευ- ταίας '' Ελληνικής μεταρύθμισης '' που έγινε στην πατρίδα μας,τον 5ο αιώνα π.χ....
Στην επόμενη συνέλευση που έγινε,ως '' Εκκλησία του Δήμου '' συζητήθηκε, ότι,για τον ''κόσμο του τσιμέντου'' που
στερεύει και πνίγει,κάθε χαρά ζωής,η τέχνη λειτουργεί σαν κάτι το αναγκαίο.
Ότι ο σχεδιασμός εργασίας και δραστηριοτήτων, δεν είναι πορεία διδασκαλίας,δεν είναι τυποποιημένες συνταγές
δεν είναι μεθοδολατρεία της καθημερινής σχολικής εργασίας,αλλά πρόληψη και όχι καταστολή των '' ανισοτήτων ''
που μπαίνει σαν APRIORI ,πρόβλημα .Είναι αναζήτηση, είναι ελευθερία, είναι ευθύνη και αυτοαξιολόγηση εκπαι δευτικών και μαθητών,από το μονοπώλιο του πνευματικού '' Βουδισμού '' .
Ο σχεδιασμός λοιπόν,μαζί με τους μαθητές,για να '' γνωρίζομε '' έγκαιρα και να μην θυμίζει η τάξη, την '' Αλίκη στη
χώρα των θαυμάτων'' .Οι παλιοί θυμούνται τις '' πορείες '' που αντέγραφαν σαν νέοι δάσκαλοι για τα σχολεία των '' πα
παγάλων '' .
Kατά τη διάρκεια της πρώτης '' πρυτανείας '', έγινε προσπάθεια να απαντηθούν τα ερωτήματα : Γιατί διδάσκω αυτή
τη συγκεκριμένη ύλη ; Σε ποιούς απευθύνομαι ; Για ποιούς γίνεται ο σχεδιασμός ; Τί θα διδάξω; Πώς θα φτάσω στο
στο στόχο μου; Πώς θα δραστηριοποιήσω καλύτερα την τάξη μου;Πώς ξέρω ότι πέτυχα τους στόχους μου; Εδώ αξιολογούνται όλοι,αφού όλοι συμμετέχουν, μαθητές και εκπαιδευτικοί . Η σχέση είναι αμφίδρομη και αξιολογού-
νται, ο σχεδιασμός και οι ψυχοπαιδαγωγικές μέθοδοι που ακολουθήθηκαν .
Στους '' Εκκλησιάζοντες '', φάνηκε καθαρά,ότι πρέπει να ξεφύγομε από τα εκπαιδευτικά στερεότυπα της προχει-
ρότητας και του αυτοσχεδιασμού.Οι συμπεριφορές τροποποιούνται συνεχώς και είναι δύσκολο να προλάβει η σχο-
λική τάξη,την τροποποιούμενη καθημερινά συμπεριφορά των μαθητών.
Δημιουργήσαμε ομάδες και υπευθύνους ομάδων,εναλάξ,που ασχολήθηκαν,με την ύλη του Αναλυτικού Προγράμ-
ματος ,ποσοτικά,ποιοτικά,χρονικά,ψυχοπαιδαγωγικά,μεθοδολογικά,με την πορεία εργασίας,με το σχεδιασμό [ετή-
σιο , εβδομαδιαίο , μηνών ] , με τα εποπτικά μέσα κ.λ.π.
Σε περίπτωση που ακολουθούσαμε τα βιβλία - τεύχη, κάναμε κατανομή.Για τα άλλα,ποσοτική εκτίμηση. Στον
ποιοτικό σχεδιασμό,κάναμε μαθητοκεντρική επιλογή.Στο χρονικό σχεδιασμό,ώρες που προβλέπονται από το Α.Π.
Έτσι αποφεύεται και το σημειωτόν,αλλά και ο καλπασμός.
Τώρα με το STATUS της ύλης. Όλοι φωνάζουν για την ύλη. Δεν προλαβαίνουμε και δεν προλαβαίνουμε...Η γνώ-
μη μας ήταν..Όχι '' απνευστί και δια καλπασμού", γιατί οι γνώσεις καταλήγουν στο νεκροταφείο ! Όχι αφαιρετικά ,
γιατί μπορεί ο μαθητής να οδηγηθεί σε γνωστική καθίζηση .Όμως μπορεί να γίνει συνθετικός περιορισμός της ύλης
με την επιλογή παραδειγματικών ενοτήτων, από το γνωστικό σύνολο του μαθήματος,και ουσιαστική έρευνα και
εμβάθυνση ,ώστε να γίνει η ενότητα αντιπροσωπευτική, και να επικαλύπτει το σύνολο.
Όσον αφορά τη διαδρομή,μπορεί ο σχεδιασμός να γίνει από σχολική τάξη,και να φτάσει στην περιφέρεια ή και
αντίστροφα.Μπορεί και διαπεριφερειακή και να φτάσει έως την επικράτεια.
Η εκπαίδευση,πρέπει να είναι κριτική, με φαντασία,πρωτοτυπία,και προσωπική δημιουργία. Θυμούμαι την ανύ-
παρκτη αισθητική καλλιέργεια. Επίσης πολλά αρνητικά περιστατικά,εξαιτίας του διδακτικού βερμπαλισμού.....π.χ.
΄ Ο δάσκαλος μιλούσε στην τάξη για τον Καλιγούλα ,που σκότωνε όποιον υποπτευόταν......κ.λ.π...
--Και τώρα παιδιά ,μετά από όλα αυτά [ ρωτά ο δάσκαλος ] , πώς σας φαίνεται ο Καλιγούλας;
--Εσύ Άννα ,τί λες ;
--Σας παρακαλώ κύριε ,εμένα, δεν μου έκανε τίποτα!!!!!! Μήπως η ελληνική πραγματικότητα ,έχει μείνει στο : Γράφω , διαβάζω , λογαριάζω ;Πού είναι η πολιτιστική καλλι-
έργεια ;
Στο παιδαγωγικό, ψυχολογικό, μεθοδολογικό πρόβλημα τώρα.Δυνατότητα πληροφόρησης και ενημέρωσης των
εκπαιδευτικών, σε ότι νεότερο....Από πού...; Στην παιδαγωγική διαδικασία, δημιουργική αντιμετώπιση των μαθησι-
ακών δυσκολιών .Ο ρόλος μας , βοηθητικός, συμβουλευτικός,καθοδηγητικός,συνεργατικός,κοινωνικός,πολιτικός ,προσαρμοστικός στη σκέψη των μαθητών,ισότιμος,με πνεύμα αμοιβαιότητας. Άλλο μάθηση και άλλο διδασκαλία.
Όχι διδασκαλία EX KATHEDRA . Και τα 10 λεπτά από τα 50 ,της διδασκαλίας μιας ώρας ,είναι πολλά για
τον εκπαιδευτικό !! Ό εκπαιδευτικός άς αποφεύγει το " κήρυγμα " και τις φλυαρίες ." Schwίgen ist eine beste
waffe" .Δηλαδή : " Η σιωπή είναι το καλύτερο όπλο '' . Όχι καθήκον είναι, να μάθουν τα παιδιά , όπως , καθήκον
για τις Σουλιώτισσες στο χωρό του Ζαλόγγου , ήταν να πέσουν στο γκρεμό ..!! Συμμετοχικότητα λοιπόν των μαθητών,ενεργή,αυτόνομη,ανακαλυπτική και με διερευνητική διαδικασία . Ο εκπαι-
δευτικός οδηγεί τους μαθητές .'' Να μαθαίνουν ,πως να μαθαίνουν '' !!
Κι ερχόμαστε τώρα , στην ψυχαγωγία και τις εκδρομές .Κάνομε επισκέψεις , στο Δήμο ,Νομαρχία ,και η παρακολούθηση μιας συνεδρίασης του συμβουλίου. Επίσης ,επίσκεψη σε συνεταιρισμό ,στρατό ,εργαστήρια επαγ-
γελμάτων ,πανεπιστήμιο ,εφημερίδες ,ραδιόφωνο , Τ .V . ,θέατρο ,κινηματογράφο ,αίθουσες τέχνης ,οικίες πνευμα-
τικών ανθρώπων ,λιμάνι ,αεροδρόμειο ,αθλητικές εγκαταστάσεις κ. λ. π.
Οι Λατίνοι έλεγαν: '' Vita non est vivere sed vivere bene '' .Δηλαδή, ζωή δεν είναι να ζεις , αλλά να ζεις καλά '' !!
Οι Γάλλοι ,λένε σε ένα τραγούδι :'' Απόψε, θα γλεντήσω ως τα μεσάνυκτα '' .Οι Ελληνες λένε :''Δεν πάω σπίτι μου
απόψε '' !! Οι Γάλλοι φοιτητές το '' Μάη του ' 68 '', μας άφησαν το...,'' Η φαντασία στην εξουσία''. Προς Θεού δεν
έχω τίποτα με τους Γάλλους..!!
*** Υ.Γ. Πολλές φορές , η '' Εκκλησία του Δήμου '' παρά τις νουθεσίες και τα αλεπάλληλα ''Λαϊκά Δικαστήρια'',
ώστε τα μέλη της να δείξουν αυτοσυγκράτηση,και να αποφύγουν την ''Οχλοκρατία'' , [ ιδιαίτερα,όταν υπήρχαν
πολλοί '' Εξοστρακισμοί '' ] , τα καλούσε σε έκτακτη γενική συνέλευση , όπου αποφάσιζε τη μετατροπή της σε
'' Τυραννίδα '' ,με ό,τι αυτό συνεπάγεται.....π. χ. Τα θρανία το ένα πίσω από το άλλο, οι μαθητές '' Στρατιωτάκια'' ,
και να βλέπουν πλάτη και όχι πρόσωπο, να υπάρχει απόλυτη πειθαρχία κ .λ .π .
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ - ΓΛΥΠΤΗΣ - ΧΑΡΑΚΤΗΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ Π . Ε . 2ΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΝΟΜΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ